Bölümü değil bütünü!
Trabzonspor'dan yine klasik bir oyun başlangıcı gördük dün. Temposuz, isteksiz rakibe deplasmanda oynadığını hissettirmeyen bir futbol gördük maçın hemen başlarında. Süper Lig'de sezonun ilk yarısı nerdeyse bitecek ve bu konuya hala bir çözüm bulunamadı. Tabii yine yenilen gol sonrası fabrika ayarına dönen oyun, rakibi geriye itme, maçın başında yapılmayan pres ve karşı presler, kazanılan sahipsiz toplar... Bunların sonucunda atılan gol ve kaçırılan pozisyonlar. Bordo mavililerin orta sahası top rakipteyken rahat geçiliyor. Bunun sonucu ilk 20 dakikada çok geçiş yediler. Bu üç orta saha oyuncu profili birbirini tamamlayan oyuncular değil. Trabzonspor oyun başlangıcında yapamadığı birçok oyun prensibini ilk yarının son bölümünde ve ikinci yarının başında doğru bir şekilde uyguladı. Hareketlilik, topsuz oyun, hücumda konumlanmalar ve pres gibi birçok parametreyi çok doğru şekilde yerine getirdiler. Bunlara agresiflik ve coşku da eklenince goller geldi.
Onuachu yine görevini en iyi şekilde yerine getirdi. Muçi geçen haftaki gibi bu hafta da jeneriklik bir gol attı. Trabzonspor hak ettiği bir maçı kazandı. Benim bu sezon gördüğüm ilk 20 dakika hariç olmak üzere en tutarlı ve sürdürülebilir bir oyun oynadı. Bu performansı oyunun (bütününe) yayar ve de her maça bunu taşıyabilirse -bana göre en önemli konu başlığı bu- sezonun sonuna kadar şampiyonluk yarışında olurlar. Hem de yeni kurulan genç kadro ile bunu yapmak ve ezeli rakiplere göre çok daha az bir bütçeyle bunu başarmak büyük başarı. Tabii ki burda Fatih Tekke'nin emeğini ve hakkını da teslim etmek lazım.