Hayat öpücüğü

Tedesco'nun bütün düğmelere aynı anda basmasıyla başladı maç. 5'e beş kurguda, neredeyse orta sahasız çıktı sahaya ve bütün maçı istediği baskıyı yaparak, Antalyaspor'u kalesine bir – iki kere getirerek geçirdi. Ezber bozan anlayışın ana fikrinde, Talisca, Asensio gibi top getirilmesi gereken ekstra oyuncuların, aslında o topu getirmekle görevlendirilmeleri vardı. İşe yaradı mı; hayır…

İsmail Yüksek'in devleştiği "altı numara" performansıyla, rakibin geçiş yapmasına izin vermediler. En Nesry'nin bile orta sahaya yaklaşarak veya takım baskısına katılarak destek olmaya çalıştığı kora kor bir oyun da izledik. Emre Belözoğlu yetenekli kanatları iki kişilik bloklarla karşılayarak sessizleştirmek istedi. Duran toplara kalan pozisyon ihtimalinde de Fenerbahçe'yi verimsiz hale getirdiler.

Bu davetkar oyunun kırılma noktası bir hata yapılmasıydı. Penaltı da böyle geldi. Nene bire birde zorladı, zamanlama hatasında krampon kafasında patladı. Talisca'nın topun başına gelmesi, Kerem'den rolü alması da gerçek bir cesaret örneği. Son iki atışı kaçırıp, 40 bin taraftarın önüne yine aynı sorumlulukla çıkması nasıl bir yüreğe sahip olduğunu da gösteriyor. Oosterwolde'nin gol çizgisi üzerinden kornere attığı pozisyon için dönüm noktası desek, yanılmayız. Gökhan Gönül'ün denklemden çıktığı, Fred, Symanski veya İrfan Can gibi ağır topların on bir hesabından düştüğü bir ortam var. Samandıra'da dalgalar büyük. Bu galibiyet rüzgarı biraz hafifletir.