Çaresizlik!
Biz seyrederken "çaresizliği" bu kadar derinden hissettik, kim bilir sahadaki oyuncuların ruh hali nasıldı… Bir çok açıdan bu maça yaklaşım yapılabilir; kimi "adamların futbol kültürü var" diyebilir, kimisi ekstra oyuncu kalitesinden bahsedebilir. Uğurcan'ın uzatma dakikalarındaki kurtarışı olmasa Gürcistan'ı yenemeyecek kadronun, İspanya'ya karşı kaleyi savunabileceğine Montella'yı ne inandırdı merak ediyorum. Bu soru cümlesi saygıdan aslında. Müthiş İtalyan, Türk Vatandaşlığı'na geçmeden önce sabrımızı deniyor da olabilir.Karşılaştığı her rakibin kalesine yürüyerek, sakin ve bilerek gelen bir İspanya karşısında, merkezi iki oyuncuya bırakıp, "Bize buradan gol atabilirsiniz" demenin nasıl bir teknik adam aklı olduğunu tartışmalıyız. Bakın; farklı yenildik. Gerçekten de darmadağın eden bir skor. Ancak devre bittiğinde üç gol yemiş iki tane yüzde yüz kaçırmış ve beş kaleci kurtarışı yazdığımız bir tablo vardı.
Takım hakkında iyi bir şey söylenemez. Arda Güler'in sorumluluk alıp, atak organize etme çabaları da bireyseldi. Taktiğin değil, genetiğin getirdiği bir durum. İspanya'nın bizim her duran top kullanmamızın ardında kontradan üç'e iki ile gelmesi de ayrı bir dertti, hiç oraya girmeyelim. 75'e geldiğinizde sadece dört faul yapmıştık. Mental olarak da kaybetmemişiz daha maç oynanmadan. İnanmamışlar bir şey yapabileceğimize. Konya tribünlerinin müthiş desteğine rağmen başlama düdüğünde, maçın bitmesini isteyen oyunculara ve onları "feda" eden Montella'ya sahibiz. Bu hasarı onarmak kolay olmayacak. Çocukları korumalı, arkalarında durmalıyız.