Yine, yeniden…

Sadece hoca değişmemişti Fenerbahçe'de, diziliş de, anlayış da farklılaşmış, daha cesaretli, en önemlisi; formanın gerektirdiği anlayış vardı. İlk yarıdaki fırtınanın içinden 3 gol çıktı ama kaçanlar da bir o kadar oldu. Düşünün; "müthiş" dediğimiz Kadıköy'deki Kocaeli maçının tamamında 22 kere rakip ceza alanına giren takım, devre bittiğinde 19'daydı. Gözler yeni transferlere "merakla" odaklandı. Nene gol attığı içinde değil, oynadığı her dakika takımın bir parçası olmayı başardığından övülmeli. Alvarez, Amrabat etkisini sildi. Hızlı ve öne oynamayı sıkça düşündü. Direkt paslar da denedi. Kimin topu nasıl istediğini anlayınca damga vurduğu maçlar da olacak.

Böyle maçların "komutanları" da olur. İrfan Can ile Talisca aldılar sorumluluğu. Oğuz Aydın da bu tempoya katıldı. Diğerleri arkalarından gelince görkemli bir ilk 45 yaşandı. Sonrasında yorgunluklar geldi. 60'dan sonra değişikliklere rağmen hareketlilik bitti. Gol atmayı düşünmekten çıkıp, skoru koruyup, maçı kazanmanın peşine düştüler. Fred, İrfan Can Kahveci veya Talisca; adım atacak halleri kalmamıştı çıkarken… Çarşamba günü Şampiyonluğu kaybetmenin, o travmanın etkisine; Ankara'nın sıcak ve nemli havası da eklenince, "3 puanı alalım, gidelim" diye düşünmek kaçınılmaz oldu aslında.

Milli maç arasında, yeni teknik adamın baskıdan topu çıkartırken veya önde baskı yaparken, doğru pozisyonlanmayı onarması gerekiyor. Topu rakibe vermeyi "taktik" olarak kabul eden bu grubu, yeniden coşkuyla buluşturmak gerekiyor. "Yine, yeniden" demeliler.